آن چه در زندگی واقعی می نماید تنها تصویری افکنده شده از ذهن خود ماست.

ذهنم آشوبه، پر از افکار غلط. میدونم اشتباه، می دونم با این فکرها فقط خودم هستم که دارم زجر میکشم.
ناراحتم از این موضوع.
از همه میخوام دعام کنن... برام آرامش بخوان
چند وقت پیش داشتم با یکی از دوستام صحبت میکردم
 یه چیز جالبی گفت: اگه آدمها هر کاری میکنن رضایت خدا رو در نظر بگیرن عواقب اون عمل هر چی شد باعث از هم پاشیدن آرامششون نمیشه.
باورتون نمیشه چند وقط پیش به مشکلی برام پیش اومد، سعی کردم خودمو با حرف زدن آروم کنم، اما نشد، از رفتار نزدیکام ناراحت بودم.خیلی...
کلی کار انجام دادم، اما حالم خوب نشد.
نشتم پای کامپیوتر، کلی مطلب با انژی خوندم. بعد کتاب خوندم وبعد.

با خودم گفتم خوب عیبی نداره برای رضای خدا...

نمیگم آدم متدینی هستم، نه.
 کتاب خوندن. نوشته های پر از انرژی و  یاد خدا آرمم کرد.
شایدم به خاطر این بود که واقعاً دلم میخواست آروم بشم و شدم.

خیلی سعی میکنم آروم باشم ، یه بارمیشه یه بارم... اما دارم رو خودم کار میکنم، میدونم شاید راجع به من فکرهای زیادی بکنن که از نظر من مهم نیست، تنها کسی که باید برای هر کس مهم باشه خودشه. حال خوبشه.

خوبم الان

از خودم راضیم

همه رو دوست دارم

و فکر میکنم همه منو دوست دارن

هیچ کس بد نیست. واقعاً بد نیستیم.

به خودمون فکر کنیم.

سعی کنیم حال خوبی داشته باشیم، و به حال خوب بقیه کمک کنیم. (s.m)